Ίσως να προετοίμαζα ένα σαχλο-ποστ δίχως θέμα,μα η έμπνευση έρχεται απρόσκλητη και με θράσος,so waht can I do?

Φιλία,Αγάπη,Έρωτας.

Πολυσυζητημένα,ξεχειλωμένα και διαχρονικά θέματα.
  Πόσο γλυκές φαντάζουν όμως αυτές οι λέξεις στο στόμα σας; Φαντάζομαι υπερβολικά πολύ. Τόσο που φθάνουν στο όρια της ψευδαίσθησις,και θα σας έτρεχαν για ένεση ινσουλίνης.
   Αρχίζω λοιπόν,με τη καλοπροαίρετη διάθεση να σας προσγειώσω,ίσως όχι και τόσο ομαλά στο πραγματικό και κάπως κυνικό μας κόσμο. 

   Τα περισσότερα ποιήματα,τραγούδια και υποκουλτουριάρικα στιχάκια/ρίμες σε ευχητήριες κάρτες αναφέρονται ακατάπαυστα,στη αιώνια αγάπη,τις αχώριστες φιλίες και τους κεραυνοβόλους έρωτες.
 Με λύπη σας ανακοινώνω όμως πως ζούμε στον 21ο αι.,και η εύρεση τον παραπάνω αν όχι σπάνια,δεν ξεπερνά τις πιθανότητες του 26.2%
  Ζούμε σε μια εποχή θριάμβου και παραφροσύνης της ελεύθερης αγοράς,του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου που ευνοεί ανερυθρίαστα τις πεζές ψυχές. Και γι' αυτό το λόγο αξίζει κανείς να είναι δύσπιστος. Να'σαι δύσπιστος αγαπητέ,για τη δική σου ψυχική υγεία.
Να διαλέγεις εξονυχιστικά τους ανθρώπους που βάζεις στη ζωή σου. Να αμφιβάλεις.
 Και μην παίρνεις παράδειγμα απ'τον Ελύτη που τελείωνει την κάθε του πρόταση μ'ενα "Σ'αγαπώ,μ'ακούς;" Γιατί εσένα λίγοι θα σε ακούσουν.Και γιατί το Μονόγραμμα γράφτηκε σε εποχή με λιγότερα κρούσματα ρατσισμού και σεξισμού. Απόρριψης και σχολιασμού.
 Να είσαι ρεαλιστής και εγωιστής. Να μην περιμένεις τον κεραυνοβόλο και αιώνιο έρωτα. Να περιμένεις τον έρωτα που θα σε ξεσηκώσει,τον έρωτα ταν ανικανοποίητο,τον ημιτελή.Τον έρωτα που τρέφεται με μυθιστορηματικές φαντασιώσεις,με ηρωικές και ριψοκίνδυνες ενατενίσεις. 

  Ναι ο Αριστοτέλης το'χε πει,η φιλία είναι αγαθό αναγκαιότατο.Δεν αντιλέγω.Ίσα-ίσα.
Μάθε όμως να ξεχωρίζειςτις φιλίες που αποτελούν συμπλήρωμα μια τακτοποιημένης ζωής,σε κατηγορίες όπως "οι φίλοι του Σ/Κ,οι φίλοι του σχολείου,του ελευθέρου χρόνου..κ.ο.κ"
Αξίζει κανέις να αναζητά φιλίες που δεν είναι συμπλήρωμα,μα ολοκλήρωμα.
 Και κλέινω με την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι αιώνια. Η αγάπη,είναι κάτι το αφηρημένο και το αδιόρατο.Από εμάς εξαρτάται αν θα το καταλάβουμε και αν θα το ζήσουμε. Δεν θα υπήρχε χωρίς εμάς.Κι εμείς είμαστε τόσο ευμετάβλητοι* Η αγάπη μπορεί να μην είναι αιώνια αλλά κάνει εμάς αιώνιους.

Και να προσέχεις.Μην μπλέξεις με πεζούς "επαγγελματίες" φίλους/εραστές,όπου η ατζέντα τους  ξεχειλίζει απο ονόματα "κολλητών". Αυτοί είναι οι χαμένοι της ζωής.

Why sleep when you can regret life choices.

Χα. Καλησπέρα.
ίσως να έχω κάποιο θέμα γιατί όποτε μου έρχεται η ψυχαναγκαστική ανάγκη να γράψω έχω πονοκέφαλο.
 Η μέρα Τετάρτη. ΞΑΝΑ.
Οι εβδομάδες περνάνε,οι μέρες ανοίγουν και σιγά σιγά περνάει και αυτός ο χρόνος. Πάει και η Πρώτη Λυκείου. Μεγαλώνουμε δίχως να το καταλαβαίνουμε δίχως να το απολαμβάνουμε. Σε λίγα χρόνια θα νοσταλγούμε και θα μελαγχολούμε όσα δεν κατακτήσαμε σήμερα. Θα κατηγορούμε σχέσεις καταστάσεις και αποφάσεις που "ανάθεμα την ώρα που τη κάναμε".
Kαι γιατί να υπάρχουν αυτές οι λάθος επιλογές; Για να μας κρατάνε ξύπνιους τα βράδια;
Μα εγώ θέλω να κοιμάμαι. Βέβαια ως γνωστόν η νύχτα είναι η ώρα τον σκέψεων. Και εκεί που έχεις ξαπλώσει,στη κλασσική εμβρυακή στάση έτοιμη να παραδοθείς στα χέρια του Μορφέα..ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΧΤΥΠΑΝΕ ΑΝΕΡΥΘΡΙΑΣΤΑ ΤΗ "ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ",έτοιμα να σου κατασπαράξουν άλλες 2 ώρες απο τον πολύτιμό σου ύπνο. Και αν αυτό το ποστ ήταν Έκθεση θα είχα βγει εκτός θέματος απ'τη δεύτερη κιόλας πρόταση.
 Απλά νυστάζω και θέλω καφέ.

λυπάμαι.

Δεν ξέρω γιατί κάνω το κόπο να γράψω..εφόσον καταβάθος ξέρω πως αυτή η μία παράγραφος θα καταλήξει στα πρόχειρά μου,όπως και πολλές άλλες. Αλλά επειδή βαριέμαι,πονάει το κεφάλι μου και ο Θουκυδίδης με φωνάζει όλο προσμονή απο το δωμάτιό μου..εγώ απαξιώ και θα γράψω περί υδάτων και ανέμων.
  Τετάρτη,γλυκιά μέρα,όλο υποσχέσεις για το Σαββατοκύριακο..κι όμως ακολουθεί και μια Πέμπτη σκέτο βασανιστήριο. Φροντιστήριο και ενισχυτική σας προσμένω. Η αλήθεια όμως είναι πως το φροντιστήριο της Πέμπτης είναι μια γλυκιά απόδραση απο το σχολείο,τους πολυσύχναστους δρόμους του Ηρακλείου και την ανιαρή μου καθημερινότητα,καθώς απολαμβάνω 2 ώρες Έκθεση,με την καλύτερη θέα του πρώτου θρανίου.H Άλγεβρα μετά είναι άλλο θέμα.
 -Ο πονοκέφαλος είναι χειρότερος και απο τα βασανιστήρια στο Nairobi, αλλά χαίρομαι που δεν είμαι απο τα μαμμόθρεφτα 16χρονα που δεν καταπίνουν χάπι-

Και επειδή τον τελευταίο καιρό στο ρεπερτόριο των συζητήσεών μου,κυριαρχεί το θέμα της Θρησκείας δηλώνω εξ ολοκλήρου προβληματισμένη. Τα κρυφοχριστιανά στη τάξη μου σε αντίθεση με τον κοινωνικό μου κύκλο εκτός σχολείου με φέρνουν σε έναν βαθύ διχασμό.
 Η αλήθεια είναι πως όλους μας μεγαλώνουν με την ιδέα πως κάποιος βρίσκεται στον ουρανό και μας παρακολουθεί,μας προσέχει και μας καθοδηγεί. Και πως κάτω απ'τη γη βρίσκεται η αιώνια κόλαση με ηγέτη,τον Διάβολο,Σατανά, Μάκη -όπως θέλετε πείτε τον-. Γιαγιάδες και παππούδες διηγούνται δήθεν πραγματικές ιστορίες με Aγίους και θαύματα. Κι όμως μεγαλώνοντας εαν είσαι τυχερός,καταλαβαίνεις πως όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος ψέμματος. Ναι δεν αμφισβητώ πως ο Χριστός υπήρξε υπαρκτό πρόσωπο. Γραφές και δηλώσεις το λένε ξεκάθαρα. Κι όμως ως φανατική ρεαλίστρια,δεν πιστεύω πως γεννήθηκε απο μια 14χρονη παρθένα ούτε πέθανε και αναστήθηκε μετά απο 3 μέρες.Ίσως να'μαι λάθος και να κριθώ στη δευτέρα παρουσία. Αλλά ξέρω επίσης πολύ καλά πως υπάρχουν κάλλιστα και άλλες Θρησκείες όπου μπορώ να στηρίξω την ύπαρξή μου και το νόημα της ζωής μου..καλά αυτο το τελευταίο περι νόημα ζωής το παίρνω πίσω.Δεν θα συνεχίσω όμως διότη δεν θέλω να με βρεί η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και να μου κάνει χακ το μπλοκ λογο αντιχριστιανισμού. Όσοι επίσης πιστεύτετε..what can I say. Only God can judge you.
 JK HE DOESNT EXIST.