Ίσως να προετοίμαζα ένα σαχλο-ποστ δίχως θέμα,μα η έμπνευση έρχεται απρόσκλητη και με θράσος,so waht can I do?

Φιλία,Αγάπη,Έρωτας.

Πολυσυζητημένα,ξεχειλωμένα και διαχρονικά θέματα.
  Πόσο γλυκές φαντάζουν όμως αυτές οι λέξεις στο στόμα σας; Φαντάζομαι υπερβολικά πολύ. Τόσο που φθάνουν στο όρια της ψευδαίσθησις,και θα σας έτρεχαν για ένεση ινσουλίνης.
   Αρχίζω λοιπόν,με τη καλοπροαίρετη διάθεση να σας προσγειώσω,ίσως όχι και τόσο ομαλά στο πραγματικό και κάπως κυνικό μας κόσμο. 

   Τα περισσότερα ποιήματα,τραγούδια και υποκουλτουριάρικα στιχάκια/ρίμες σε ευχητήριες κάρτες αναφέρονται ακατάπαυστα,στη αιώνια αγάπη,τις αχώριστες φιλίες και τους κεραυνοβόλους έρωτες.
 Με λύπη σας ανακοινώνω όμως πως ζούμε στον 21ο αι.,και η εύρεση τον παραπάνω αν όχι σπάνια,δεν ξεπερνά τις πιθανότητες του 26.2%
  Ζούμε σε μια εποχή θριάμβου και παραφροσύνης της ελεύθερης αγοράς,του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου που ευνοεί ανερυθρίαστα τις πεζές ψυχές. Και γι' αυτό το λόγο αξίζει κανείς να είναι δύσπιστος. Να'σαι δύσπιστος αγαπητέ,για τη δική σου ψυχική υγεία.
Να διαλέγεις εξονυχιστικά τους ανθρώπους που βάζεις στη ζωή σου. Να αμφιβάλεις.
 Και μην παίρνεις παράδειγμα απ'τον Ελύτη που τελείωνει την κάθε του πρόταση μ'ενα "Σ'αγαπώ,μ'ακούς;" Γιατί εσένα λίγοι θα σε ακούσουν.Και γιατί το Μονόγραμμα γράφτηκε σε εποχή με λιγότερα κρούσματα ρατσισμού και σεξισμού. Απόρριψης και σχολιασμού.
 Να είσαι ρεαλιστής και εγωιστής. Να μην περιμένεις τον κεραυνοβόλο και αιώνιο έρωτα. Να περιμένεις τον έρωτα που θα σε ξεσηκώσει,τον έρωτα ταν ανικανοποίητο,τον ημιτελή.Τον έρωτα που τρέφεται με μυθιστορηματικές φαντασιώσεις,με ηρωικές και ριψοκίνδυνες ενατενίσεις. 

  Ναι ο Αριστοτέλης το'χε πει,η φιλία είναι αγαθό αναγκαιότατο.Δεν αντιλέγω.Ίσα-ίσα.
Μάθε όμως να ξεχωρίζειςτις φιλίες που αποτελούν συμπλήρωμα μια τακτοποιημένης ζωής,σε κατηγορίες όπως "οι φίλοι του Σ/Κ,οι φίλοι του σχολείου,του ελευθέρου χρόνου..κ.ο.κ"
Αξίζει κανέις να αναζητά φιλίες που δεν είναι συμπλήρωμα,μα ολοκλήρωμα.
 Και κλέινω με την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι αιώνια. Η αγάπη,είναι κάτι το αφηρημένο και το αδιόρατο.Από εμάς εξαρτάται αν θα το καταλάβουμε και αν θα το ζήσουμε. Δεν θα υπήρχε χωρίς εμάς.Κι εμείς είμαστε τόσο ευμετάβλητοι* Η αγάπη μπορεί να μην είναι αιώνια αλλά κάνει εμάς αιώνιους.

Και να προσέχεις.Μην μπλέξεις με πεζούς "επαγγελματίες" φίλους/εραστές,όπου η ατζέντα τους  ξεχειλίζει απο ονόματα "κολλητών". Αυτοί είναι οι χαμένοι της ζωής.