Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Date a girl who writes.

Date a girl who writes.
Date a girl who may never wear completely clean clothes, because of coffee stains and ink spills. She’ll have many problems with her closet space, and her laptop is never boring because there are so many words, so many worlds that she’s cluttered amidst the space. Tabs open filled with obscure and popular music. Interesting factoids about Catherine the Great, and the immortality of jellyfish. Laugh it off when she tells you that she forgot to clean her room, that her clothes are lost among the binders so it’ll take her longer to get ready, that her shoes hidden under the mountain of broken Bic pens and the refurbished laptop that she’s saved for ever since she was twelve.
Kiss her under the lamppost, when it’s raining. Tell her your definition of love.
Find a girl who writes. You’ll know that she has a sense of humor, a sense of empathy and kindness, and that she will dream up worlds, universes for you. She’s the one with the faintest of shadows underneath her eyelids, the one who smells of coffee and Coca-cola and jasmine green tea. You see that girl hunched over a notebook. That’s the writer. With her fingers occasionally smudged with charcoal, with ink that will travel onto your hands when you interlock your fingers with her’s. She will never stop, churning out adventures, of traitors and heroes. Darkness and light. Fear and love. That’s the writer. She can never resist filling a blank page with words, whatever the color of the page is.
She’s the girl reading while waiting for her coffee and tea. She’s the quiet girl with her music turned up loud (or impossibly quiet), separating the two of you by an ocean of crescendos and decrescendos as she’s thinking of the perfect words. If you take a peek at her cup, the tea or coffee’s already cold. She’s already forgotten it.
Use a pick-up line with her if she doesn’t look to busy.
If she raises her head, offer to buy her another cup of coffee. Or of tea. She’ll repay you with stories. If she closes her laptop, give her your critique of Tolstoy, and your best theories of Hannibal and the Crossing. Tell her your characters, your dreams, and ask if she gotten through her first novel.
It is hard to date a girl who writes. But be patient with her. Give her books for her birthday, pretty notebooks for Christmas and for anniversaries, moleskins and bookmarks and many, many books. Give her the gift of words, for writers are talkative people, and they are verbose in their thanks. Let her know that you’re behind her every step of the way, for the lines between fiction and reality are fluid.
She’ll give you a chance.
Don’t lie to her. She’ll understand the syntax behind your words. She’ll be disappointed by your lies, but a girl who writes will understand. She’ll understand that sometimes even the greatest heroes fail, and that happy endings take time, both in fiction and reality. She’s realistic. A girl who writes isn’t impatient; she will understand your flaws. She will cherish them, because a girl who writes will understand plot. She’ll understand that endings happen for better or for worst.
A girl who writes will not expect perfection from you. Her narratives are rich, her characters are multifaceted because of interesting flaws. She’ll understand that a good book does not have perfect characters; villains and tragic flaws are the salt of books. She’ll understand trouble, because it spices up her story. No author wants an invincible hero; the girl who writes will understand that you are only human.
Be her compatriot, be her darling, her love, her dream, her world.
If you find a girl who writes, keep her close. If you find her at two AM, typing furiously, the neon gaze of the light illuminating her furrowed forehead, place a blanket gently on her so that she does not catch a chill. Make her a pot of tea, and sit with her. You may lose her to her world for a few moments, but she will come back to you, brimming with treasure. You will believe in her every single time, the two of you illuminated only by the computer screen, but invincible in the darkness.
She is your Shahrazad. When you are afraid of the dark, she will guide you, her words turning into lanterns, turning into lights and stars and candles that will guide you through your darkest times. She’ll be the one to save you.
She’ll whisk you away on a hot air balloon, and you will be smitten with her. She’s mischievous, frisky, yet she’s quiet and when she has to kill off a lovely character, when she cries, hold her and tell her that it will be alright.
You will propose to her. Maybe on a boat in the ocean, maybe in a little cottage in the Appalachian Mountains. Maybe in New York City. Maybe Chicago. Baltimore. Maybe outside her publisher’s office. Because she’s radiant, wherever she goes. Maybe even outside of a cinema where the two of you kiss in the rain. She’ll say that it is overused and clichéd, but the glint in her eyes will tell you that she appreciates it all the same.
You will smile hard as she talks a mile a second, and your heart will skip a beat when she holds your hand and she will write stories of your lives together. She’ll hold you close and whisper secrets into your ears. She’s lovely, remember that. She’s self made and she’s brilliant. Her names for the children might be terrible, but you’ll be okay with that. A girl who writes will tell your children fantastical stories.
Because that is the best part about a girl who writes. She has imagination and she has courage, and it will be enough. She’ll save you in the oceans of her dreams, and she’ll be your catharsis and your 11:11. She’ll be your firebird and she’ll be your knight, and she’ll become your world, in the curve of her smile, in the hazel of her eye the half-dimple on her face, the words that are pouring out of her, a torrent, a wave, a crescendo - so many sensations that you will be left breathless by a girl who writes.
Maybe she’s not the best at grammar, but that is okay.
Date a girl who writes because you deserve it. She’s witty, she’s empathetic, enigmatic at times and she’s lovely. She’s got the most colorful life. She may be living in NYC or she may be living in a small cottage. Date a girl who writes because a girl who writes reads.
A girl who writes will understand reality. She’ll be infuriating at times, and maybe sometimes you will hate her. Sometimes she will hate you too. But a girl who writes understands human nature, and she will understand that you are weak. She will not leave on the Midnight Train the first moment that things go sour. She will understand that real life isn’t like a story, because while she works in stories, she lives in reality.
Date a girl who writes.

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Ίσως να προετοίμαζα ένα σαχλο-ποστ δίχως θέμα,μα η έμπνευση έρχεται απρόσκλητη και με θράσος,so waht can I do?


Φιλία,Αγάπη,Έρωτας.

Πολυσυζητημένα,ξεχειλωμένα και διαχρονικά θέματα.
  Πόσο γλυκές φαντάζουν όμως αυτές οι λέξεις στο στόμα σας; Φαντάζομαι υπερβολικά πολύ. Τόσο που φθάνουν στο όρια της ψευδαίσθησις,και θα σας έτρεχαν για ένεση ινσουλίνης.
   Αρχίζω λοιπόν,με τη καλοπροαίρετη διάθεση να σας προσγειώσω,ίσως όχι και τόσο ομαλά στο πραγματικό και κάπως κυνικό μας κόσμο. 
   Τα περισσότερα ποιήματα,τραγούδια και υποκουλτουριάρικα στιχάκια/ρίμες σε ευχητήριες κάρτες αναφέρονται ακατάπαυστα,στη αιώνια αγάπη,τις αχώριστες φιλίες και τους κεραυνοβόλους έρωτες.
 Με λύπη σας ανακοινώνω όμως πως ζούμε στον 21ο αι.,και η εύρεση τον παραπάνω αν όχι σπάνια,δεν ξεπερνά τις πιθανότητες του 26.2%
  Ζούμε σε μια εποχή θριάμβου και παραφροσύνης της ελεύθερης αγοράς,του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου που ευνοεί ανερυθρίαστα τις πεζές ψυχές. Και γι' αυτό το λόγο αξίζει κανείς να είναι δύσπιστος. Να'σαι δύσπιστος αγαπητέ,για τη δική σου ψυχική υγεία.
Να διαλέγεις εξονυχιστικά τους ανθρώπους που βάζεις στη ζωή σου. Να αμφιβάλεις.
 Και μην παίρνεις παράδειγμα απ'τον Ελύτη που τελείωνει την κάθε του πρόταση μ'ενα "Σ'αγαπώ,μ'ακούς;" Γιατί εσένα λίγοι θα σε ακούσουν.Και γιατί το Μονόγραμμα γράφτηκε σε εποχή με λιγότερα κρούσματα ρατσισμού και σεξισμού. Απόρριψης και σχολιασμού.
 Να είσαι ρεαλιστής και εγωιστής. Να μην περιμένεις τον κεραυνοβόλο και αιώνιο έρωτα. Να περιμένεις τον έρωτα που θα σε ξεσηκώσει,τον έρωτα ταν ανικανοποίητο,τον ημιτελή.Τον έρωτα που τρέφεται με μυθιστορηματικές φαντασιώσεις,με ηρωικές και ριψοκίνδυνες ενατενίσεις. 
  Ναι ο Αριστοτέλης το'χε πει,η φιλία είναι αγαθό αναγκαιότατο.Δεν αντιλέγω.Ίσα-ίσα.
Μάθε όμως να ξεχωρίζειςτις φιλίες που αποτελούν συμπλήρωμα μια τακτοποιημένης ζωής,σε κατηγορίες όπως "οι φίλοι του Σ/Κ,οι φίλοι του σχολείου,του ελευθέρου χρόνου..κ.ο.κ"
Αξίζει κανέις να αναζητά φιλίες που δεν είναι συμπλήρωμα,μα ολοκλήρωμα.
 Και κλέινω με την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι αιώνια. Η αγάπη,είναι κάτι το αφηρημένο και το αδιόρατο.Από εμάς εξαρτάται αν θα το καταλάβουμε και αν θα το ζήσουμε. Δεν θα υπήρχε χωρίς εμάς.Κι εμείς είμαστε τόσο ευμετάβλητοι* Η αγάπη μπορεί να μην είναι αιώνια αλλά κάνει εμάς αιώνιους.

Και να προσέχεις.Μην μπλέξεις με πεζούς "επαγγελματίες" φίλους/εραστές,όπου η ατζέντα τους  ξεχειλίζει απο ονόματα "κολλητών". Αυτοί είναι οι χαμένοι της ζωής.

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Why sleep when you can regret life choices.

Χα. Καλησπέρα.
ίσως να έχω κάποιο θέμα γιατί όποτε μου έρχεται η ψυχαναγκαστική ανάγκη να γράψω έχω πονοκέφαλο.
 Η μέρα Τετάρτη. ΞΑΝΑ.
Οι εβδομάδες περνάνε,οι μέρες ανοίγουν και σιγά σιγά περνάει και αυτός ο χρόνος. Πάει και η Πρώτη Λυκείου. Μεγαλώνουμε δίχως να το καταλαβαίνουμε δίχως να το απολαμβάνουμε. Σε λίγα χρόνια θα νοσταλγούμε και θα μελαγχολούμε όσα δεν κατακτήσαμε σήμερα. Θα κατηγορούμε σχέσεις καταστάσεις και αποφάσεις που "ανάθεμα την ώρα που τη κάναμε".
Kαι γιατί να υπάρχουν αυτές οι λάθος επιλογές; Για να μας κρατάνε ξύπνιους τα βράδια;
Μα εγώ θέλω να κοιμάμαι. Βέβαια ως γνωστόν η νύχτα είναι η ώρα τον σκέψεων. Και εκεί που έχεις ξαπλώσει,στη κλασσική εμβρυακή στάση έτοιμη να παραδοθείς στα χέρια του Μορφέα..ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΧΤΥΠΑΝΕ ΑΝΕΡΥΘΡΙΑΣΤΑ ΤΗ "ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ",έτοιμα να σου κατασπαράξουν άλλες 2 ώρες απο τον πολύτιμό σου ύπνο. Και αν αυτό το ποστ ήταν Έκθεση θα είχα βγει εκτός θέματος απ'τη δεύτερη κιόλας πρόταση.
 Απλά νυστάζω και θέλω καφέ.

λυπάμαι.

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Δεν ξέρω γιατί κάνω το κόπο να γράψω..εφόσον καταβάθος ξέρω πως αυτή η μία παράγραφος θα καταλήξει στα πρόχειρά μου,όπως και πολλές άλλες. Αλλά επειδή βαριέμαι,πονάει το κεφάλι μου και ο Θουκυδίδης με φωνάζει όλο προσμονή απο το δωμάτιό μου..εγώ απαξιώ και θα γράψω περί υδάτων και ανέμων.
  Τετάρτη,γλυκιά μέρα,όλο υποσχέσεις για το Σαββατοκύριακο..κι όμως ακολουθεί και μια Πέμπτη σκέτο βασανιστήριο. Φροντιστήριο και ενισχυτική σας προσμένω. Η αλήθεια όμως είναι πως το φροντιστήριο της Πέμπτης είναι μια γλυκιά απόδραση απο το σχολείο,τους πολυσύχναστους δρόμους του Ηρακλείου και την ανιαρή μου καθημερινότητα,καθώς απολαμβάνω 2 ώρες Έκθεση,με την καλύτερη θέα του πρώτου θρανίου.H Άλγεβρα μετά είναι άλλο θέμα.
 -Ο πονοκέφαλος είναι χειρότερος και απο τα βασανιστήρια στο Nairobi, αλλά χαίρομαι που δεν είμαι απο τα μαμμόθρεφτα 16χρονα που δεν καταπίνουν χάπι-
Και επειδή τον τελευταίο καιρό στο ρεπερτόριο των συζητήσεών μου,κυριαρχεί το θέμα της Θρησκείας δηλώνω εξ ολοκλήρου προβληματισμένη. Τα κρυφοχριστιανά στη τάξη μου σε αντίθεση με τον κοινωνικό μου κύκλο εκτός σχολείου με φέρνουν σε έναν βαθύ διχασμό.
 Η αλήθεια είναι πως όλους μας μεγαλώνουν με την ιδέα πως κάποιος βρίσκεται στον ουρανό και μας παρακολουθεί,μας προσέχει και μας καθοδηγεί. Και πως κάτω απ'τη γη βρίσκεται η αιώνια κόλαση με ηγέτη,τον Διάβολο,Σατανά, Μάκη -όπως θέλετε πείτε τον-. Γιαγιάδες και παππούδες διηγούνται δήθεν πραγματικές ιστορίες με Aγίους και θαύματα. Κι όμως μεγαλώνοντας εαν είσαι τυχερός,καταλαβαίνεις πως όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος ψέμματος. Ναι δεν αμφισβητώ πως ο Χριστός υπήρξε υπαρκτό πρόσωπο. Γραφές και δηλώσεις το λένε ξεκάθαρα. Κι όμως ως φανατική ρεαλίστρια,δεν πιστεύω πως γεννήθηκε απο μια 14χρονη παρθένα ούτε πέθανε και αναστήθηκε μετά απο 3 μέρες.Ίσως να'μαι λάθος και να κριθώ στη δευτέρα παρουσία. Αλλά ξέρω επίσης πολύ καλά πως υπάρχουν κάλλιστα και άλλες Θρησκείες όπου μπορώ να στηρίξω την ύπαρξή μου και το νόημα της ζωής μου..καλά αυτο το τελευταίο περι νόημα ζωής το παίρνω πίσω.Δεν θα συνεχίσω όμως διότη δεν θέλω να με βρεί η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και να μου κάνει χακ το μπλοκ λογο αντιχριστιανισμού. Όσοι επίσης πιστεύτετε..what can I say. Only God can judge you.
 JK HE DOESNT EXIST.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

thats not my first post for 2014,just for the record.

Παρα το γεγονός οτι μπήκε το 2014 και εγώ ούτε για Χριστούγεννα έγραψα όυτε καν ένα happy new year για το γαμώτο ταν παλιών καλών εποχών του blog μου δεν είπα,γυρνάω πίσω δυναμικά.
ψέματα ήμουν αναγκασμένη να γράψω γιατί ο φίλος μου είναι ένας ψυχαναγκαστικός πάσχων απο OCD.
 Δε βάζω ταμπέλες στους ανθρώπους,αλλά το παιδί δεν μπορεί να κοιμηθεί αν δεν ανοιγοκλείσει 2 φορές τα μάτια του,και αν δν τσεκάρει 2-4 φορές αν είναι κλειστή η τηλεόραση. και επειδή έχει γεννηθεί 8.12.98 είμαι σίγουρη πως νιώθει πλήρης καθώς όλοι είναι άρτιοι αριθμοί. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Απλά ήθελα να ενημερώσω πως σήμερα 29/1/14 ώρα 19:38 διαγράφηκαν αρκετά μου πόστ τα οποία όχι πως ντρέπομαι..αλλά why. Ξέρω δεν θα κοιμόσασταν το βράδυ αν δεν μαθαίνατε το λόγο.
 Υποθέτω είναι στη φύση μας να αμφισβητούμε το παρελθόν και τον παρελθοντικό μας εαυτό..όσο πολύ και να του άρεσε ο Peter  Pan.

Λόγω φυγοπονίας,δεν το λέω τεμπελιά δεν μου αρέσει η λέξη,σήμερα δεν θα γράψω τις κλασσικές μου ηλιθιότητες απλά θα συνεχίσω να κάνω scroll  με το ποντίκι μου στο κόσμο του facebook και του tumblr,προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως δεν χρειάζεται να διαβάσω και πως θα περάσω στη σχολή που δεν έχω διαλέξει ακόμα δια μαγείας. Ναι τελικά η καθηγήτρια της έκθεσης είχε δίκιο.Κάνω μεγάλες περιόδους. Η αλήθεια βεβαια πονάει καθώς χέστηκα η τύπισσα δεν ξέρω πως πέρασε Φιλολογική.

Δεν θέλω να με φειδωλή με τα ποστ μου.Αλλά αλήθεια στο ημερολόγιο μου γράφω καλύτερα.